Pokuta (metanoia)

Janek  | 

Parę wersetów na temat pokuty

"Obawiam się bowiem, że gdy przyjdę, zastanę was nie takimi, jakimi bym chciał i że wy również nie znajdziecie mnie takim, jakim chcielibyście, lecz że może będą swary, zazdrość, gniew, zwady, oszczerstwa, obmowy, nadymanie się, nieporządki; Obawiam się, że gdy przyjdę, Bóg mój upokorzy mnie przed wami i że będę musiał ubolewać nad wieloma z tych, którzy ongiś popełnili grzechy i do dziś jeszcze za nie nie odpokutowali, grzechy nieczystości, wszeteczeństwa i rozwiązłości, których się dopuścili." - 2 Koryntian 12:20-21

 

pl. pokuta, gr. metanoia (μετάνοια) (Strong G3340)

Dosłownie "zmiana myślenia", można tłumaczyć jako: nawrócenie, upamiętanie, pokuta.

 

Zwrot ten występuje przy opisie samego początku służby Pana Jezusa.

"Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios." - Ew. Mat. 4:17

"A potem, gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei, głosząc ewangelię Bożą I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się Królestwo Boże, upamiętajcie się i wierzcie ewangelii." - Ew. Mar. 1:14-15

 

Również w trakcie Jego służby.

"Wtedy zaczął grozić miastom, w których dokonało się najwięcej jego cudów, że nie pokutowały. Biada tobie, Chorazynie, biada tobie, Betsaido, bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się te cuda, które u was się stały, dawno by w worze i popiele pokutowały." - Ew. Mat. 11:20-21 (Ew. Łuk. 10:13)

"Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie. Bynajmniej, powiadam wam, lecz jeżeli się nie upamiętacie, wszyscy podobnie poginiecie." - Ew. Łuk. 13:2-3

 

Zachęta ta pojawia się Dziejach Apostolskich względem Żydów:

"(...) Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście. A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego." - Dz. Ap. 2:36-38

 

Oraz w Atenach względem pogan:

"Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu sztuki i ludzkiego umysłu.
Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali" - Dz. Ap. 17:29-30

 

Nakaz upamiętania jest też w Objawieniu względem wierzących, względem zborów:

"Lecz mam ci za złe, że porzuciłeś pierwszą twoją miłość. Wspomnij więc, z jakiej wyżyny spadłeś i upamiętaj się, i spełniaj uczynki takie, jak pierwej; a jeżeli nie, to przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie upamiętasz." - Obj. 2:4-5

 

Jak również w kontekście braku pokuty ludzi niewierzących:

"I byli ludzie popaleni wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma moc nad tymi plagami, a nie upamiętali się, by mu oddać chwałę." - Obj. 16:9

 

Jakie wnioski można wyciągnąć z tych wersetów.

Oto niektóre:

  • Pan Jezus głosząc Ewangelię mówił o upamiętaniu się.
  • Obietnica otrzymania Ducha Świętego związana jest z upamiętaniem i chrztem (Dz.Ap. 2:38).
  • Nakaz upamiętania się może być skierowany do zboru i ludzi wierzących. Szczególnym tego przypadkiem jest porzucenie pierwszej miłości (Obj. 2:4-45) lub bycie letnim (Obj. 2:15-19).