Wersja .PDF

Nie gorsz brata swego! Nie gorsz siostry swojej!

Nie pobłażaj sobie! Pan patrzy z Nieba i widzi wszystko, co w ukryciu. Wszystko mi wolno, ale mam być świętym jak Ojciec w Niebie.

Kto zaś zgorszy jednego z tych małych, którzy wierzą we mnie, lepiej będzie dla niego, aby mu zawieszono u szyi kamień młyński i utopiono go w głębi morza. – Ew. Mateusza 18:6

Przeto nie osądzajmy już jedni drugich, ale raczej baczcie, aby nie dawać bratu powodu do upadku lub zgorszenia. – Rzymian 14:1

Od pewnego czasu obserwuję, że niektóre wierzące osoby pozwalają sobie na niedwuznaczne żarty, np. związane z alkoholem, rasizmem czy przemocą. Mam w sobie pewną dozę wyrozumiałości. W końcu jesteśmy ludźmi i mamy pewne światowe naleciałości, których wyzbycie się wymaga czasu. Ciężko mi jednak tłumaczyć w ten sposób osoby, które trwają w wierze i społeczności braterskiej już wiele lat.

Wszak nie od wczoraj wiemy, co Pismo do nas mówi. A są to słowa mocne i jednoznaczne.

Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. – 1 List Piotra 1:16

A rozpusta i wszelka nieczystość lub chciwość niech nawet nie będą wymieniane wśród was, jak przystoi świętym, także bezwstyd i błazeńska mowa lub nieprzyzwoite żarty, które nie przystoją, lecz raczej dziękczynienie. – List do Efezjan 5:3-4

Niektórzy mogą zapytać „Co złego jest w żartach?”.

Mamy być kapłaństwem święty! Ludzie i aniołowie patrzą! Widzą oni oznakę uległości w postaci chust na głowach sióstr, a mają słyszeć nasze żarty z upijania się? A jeśli nasze żartobliwe słowa staną się przyczyną bluźnienia niewierzących przeciwko naszemu zborowi i Imieniu Pańskiemu? To bardzo poważna sprawa!

Mamy być światłością tego świata, tak jak Pan Jezus. Mamy być światłością, chodzić w światłości i głosić na dachach! Mamy być świecznikami i rozświetlać ciemność. Jeśli grzeszę, to nie chodzę w światłości. Jeśli słaby w wierze brat weźmie z nas przykład, to staniemy się powodem jego zgorszenia. Bo pomyśli on sobie „Skoro ten brat jest letnim, a dla wszystkich jest to w porządku, to ja też mogę być letnim.”. A to jest kłamstwo! Nie możemy dawać sobą świadectwa kłamstwu, ale mamy dawać sobą świadectwo prawdzie!

Co mówię wam w ciemności, opowiadajcie w świetle dnia; a co słyszycie na ucho, głoście na dachach. – Ew. Mateusza 10:27

Nie zapalają też świecy i nie stawiają jej pod korcem, lecz na świeczniku, i świeci wszystkim, którzy są w domu. Tak niechaj świeci wasza światłość przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. – Ew. Mateusza 5:15-16

A zwiastowanie to, które słyszeliśmy od niego i które wam ogłaszamy, jest takie, że Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności. Jeśli mówimy, że z nim społeczność mamy, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie trzymamy się prawdy. – 1 List Jana 1:5-6

Albo chodzimy w światłości, jesteśmy domownikami Boga i jesteśmy zbawieni... Albo chodzimy w ciemności i jesteśmy potępieni. Nie ma nic pomiędzy. Jeśli myślicie, że jest coś pomiędzy, to przytoczę Wam fragment Objawienia:

Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich. – Apokalipsa (Objawienie) 3:15-16

Albo jesteśmy gorący, albo zostaniemy wypluci!

Cóż więc począć?

Jeśli tedy prawe oko twoje gorszy cię, wyłup je i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby całe ciało twoje miało pójść do piekła. A jeśli prawa ręka twoja cię gorszy, odetnij ją i odrzuć od siebie, albowiem będzie pożyteczniej dla ciebie, że zginie jeden z członków twoich, niż żeby miało całe ciało twoje znaleźć się w piekle. – Ew. Mateusza 5:29-30

Ratunek przed śmiercią jest opisany i jest to poważna sprawa.

Ew. Mateusza 18:12-18

Jak się wam wydaje? Gdyby jakiś człowiek miał sto owiec i jedna z nich zabłąkałaby się, czyż nie zostawi w górach dziewięćdziesięciu dziewięciu i nie pójdzie szukać zabłąkanej? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę powiadam wam, że się z niej bardziej raduje niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, aby zginął jeden z tych małych. A jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam; jeśliby cię usłuchał, pozyskałeś brata swego. Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa. A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi; a jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik. Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie.

1 list do Koryntian 5:1-13

Słyszy się powszechnie o wszeteczeństwie między wami i to takim wszeteczeństwie, jakiego nie ma nawet między poganami, mianowicie, że ktoś żyje z żoną ojca swego. A wyście wzbili się w pychę, zamiast się raczej zasmucić i wykluczyć spośród siebie tego, kto takiego uczynku się dopuścił. Lecz ja, choć nieobecny ciałem, ale obecny duchem, już osądziłem tego, który to uczynił, tak jak bym był obecny: Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, wy i duch mój z mocą Pana naszego, Jezusa, oddajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, aby duch był zbawiony w dzień Pański. Nie macie się czym chlubić. Czy nie wiecie, że odrobina kwasu cały zaczyn zakwasza? Usuńcie stary kwas, abyście się stali nowym zaczynem, ponieważ jesteście przaśni; albowiem na naszą wielkanoc jako baranek został ofiarowany Chrystus. Obchodźmy więc święto nie w starym kwasie ani w kwasie złości i przewrotności, lecz w przaśnikach szczerości i prawdy. Napisałem wam w liście, abyście nie przestawali z wszetecznikami; ale nie miałem na myśli wszeteczników tego świata albo chciwców czy grabieżców, czy bałwochwalców, bo inaczej musielibyście wyjść z tego świata. Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie.

Jesteśmy powołani do uświęcenia (Hebr. 12:14).

Naszym obowiązkiem jest 100% oddanie Panu Bogu - oddzielenie się od wszelkiego grzechu i wzrastanie w miłości. Aby iść tą drogą należy pytać i prosić Ojca aby: wskazał nam drogę, ujawnił nasze grzechy, dał siłę by je zwyciężyć, przemieniał nasze serce ku większej miłości, oddaniu, gorliwości, wierze. Dobrze prosić o zrozumienie Słowa Bożego oraz o oczyszczenie z fałszywych nauk i złych intencji.

Trzeba też mieć świadomość i wyznać przed Bogiem, że sami z siebie nic nie możemy - nawet nie możemy zrozumieć Biblii, dopóki On nie pouczy nas przez Ducha Świętego. Dlatego nasza jedyna nadzieja jest w Bogu. Dlatego dokładać musimy wszelkich starań, aby Jemu się podobać. Trzeba zbadać każdą minutę naszej codzienności i sprawdzić, czy jest poddana Bogu i czy jest Mu miła. Jeśli oglądanie TV nie jest miłe Bogu - należy przestać. I tak z każdą inną kwestią - od poranku, przez śniadanie, pracę, zakupy, relacje z ludźmi, aż do wieczora. Nie można zapominać o czytaniu Biblii, modlitwie, miłości do wszystkich ludzi.

To jest droga uświęcenia i zapierania się siebie (Mat. 16:24). Abym nie żył już ja, ale by żył we mnie Chrystus (Gal. 2:20). To wymaga uśmiercenia naszych cielesnych pragnień, zabicia marzeń i uczuć, które nie są ku chwale Boga.

W poniższym artykule chciałbym zwrócić uwagę na pewne ważne praktyczne zagadnienia, które w niektórych kręgach są nieznane albo nie przywiązuje się do nich wagi. Są one tymczasem podstawowe i bardzo ważne.

1. Wiara, gdyż „...kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają” (Hebr. 11:6).

   Zacząć trzeba od tego, że Bóg faktycznie istnieje oraz może i chce pomóc. Jest to wyraźnie pokazane w całej Biblii, gdyż Bóg który nie chce pomagać, nie posyłałby Swojego Syna oraz nie zbawiałby grzeszników. Powinienem trzymać się tej wiary, mimo iż czasem nie widać efektów. Nie można wtedy powiedzieć „Źle wierzę, Bóg nie nagradza szukających Go”, ale należy powiedzieć „Sprawdzę, co Biblia mówi na ten temat, może ja robię coś źle”.

   
   
2. Pokora, gdyż „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” (Jakuba 4:6).

   Przystępując do Boga warto mieć świadomość, że jesteśmy grzesznikami. Sprawiedliwość Boga skazuje grzesznika na śmierć i według niej nie zasługujemy na żadne zbawienie. W praktyce nie możemy uczynić nic, co mogłoby przekonać Boga. Jesteśmy w tej kwestii bezsilni, choćbyśmy stali się z dnia na dzień święci, rozdali swoje mienie ubogim i wydali ciało na spalenie. Jesteśmy bezsilni. Nie zasługujemy też aby poznać Boga, gdyż nasz własny grzech zaślepia nas i odbiera nam taką możliwość.

   Głębokość tej świadomości jest darem Boga, ale człowiek nie powinien biernie czekać na pokorę i w międzyczasie być pysznym.

   Tutaj wkracza właśnie wiara w łaskę. Nie możemy nic zrobić, więc prosimy Boga mając nadzieję i wiarę, że On nam przebaczy. Pamiętając, że jako grzesznicy, nie możemy sami z Siebie poznać Boga, prosimy Go pokornie o wszystko, wyrzekając się zaraz naszej sprawiedliwości i naszego cielesnego rozumu. Nie możemy ufać sobie, gdyż jesteśmy skażeni grzechem.
   Pokornych Bóg przyjmuje i bierze ich za rękę. Ładnie obrazuje to ten fragment psalmu:

   Psalm 15:1-4
   „Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej? Ten, kto żyje nienagannie I pełni to, co prawe, I mówi prawdę w sercu swoim. Nie obmawia językiem swoim, Nie czyni zła bliźniemu swemu Ani nie znieważa sąsiada swego.  Sam czuje się wzgardzony i niegodny, A czci tych, którzy boją się Pana.”

   Ponieważ głęboka pokora również jest darem od Boga, należy o nią prosić. Prawdziwie wzgardzonym i pokornym człowiekiem jest ten, którego przekonuje o tym Duch Święty.

   
   
3. Modlitwa, gdyż „Nie macie, bo nie prosicie. Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności.” (Jakuba 4:2-3).

   Bóg sprawia, że człowiek czytając Biblię może zauważyć, że pewnych rzeczy w nim nie ma. Mi np. wielokrotnie brakowało bojaźni, która jest początkiem mądrości. Brakowało też miłości, wiary, nadziei, mocy Ducha Świętego, wytrwałości, wolności od grzechu, prowadzenia w Duchu Świętym. W odpowiedzi na wszystkie te braki powinniśmy prosić, aby Bóg nas zmienił. Mając wiarę i pokorę, możemy liczyć na to, że On rzeczywiście będzie nas zmieniał.

   Wypowiadanie słów – o tym nigdy wcześniej nie słyszałem, a jest to w Biblii bardzo oczywiste. Modlitwa powinna być wypowiadana na głos. Widać to w każdym przypadku, gdyż każda modlitwa została zapisana. Pan Jezus modlił się na głos dając nam doskonały wzór. I rzeczywiście, od kiedy ja zacząłem modlić się na głos, zaczęły się poważne zmiany w moim życiu. „Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.” (Ew. Mateusza 12:37), „Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu” (Rzym. 10:10).

   Wyznawanie grzechów – podobnie ma się sprawa z grzechami. Napisane jest „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jana 1:9). Ja miałem problem z wieloma grzechami, a mam z wieloma innymi. Ale walka w modlitwie o odpuszczenie i oczyszczenie np. z pożądliwości cielesnych albo niecierpliwości przyniosła mi wielkie zwycięstwa. Wyznawanie grzechów widać też w innych fragmentach:
   Ew. Marka 1:4-5
   „Na pustyni wystąpił Jan Chrzciciel i głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów. I wychodziła do niego cała kraina judzka i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, a on chrzcił w rzece Jordanie wyznających grzechy swoje.”Jakuba 5:15-16
   „A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego.”

   Szukanie Boga – ja osobiście co jakiś czas skupiam się, aby w modlitwie dotknąć Boga, aby przeżyć coś co wykracza poza mój rozum i moje uczucia, aby przeżyć objawienie. Wydaje mi się, że to miłe, gdy tak gorliwie szukamy i chcemy poznać Ojca Niebieskiego.
   
   

4. Uświęcenie, gdyż „Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma, człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu.” (Jak.1:6-8).

   Ten werset zrobił na mnie duże wrażenie. Prosiłem Boga o wiele rzeczy, a widziałem, że jestem bardzo chwiejny w wierze i postępowaniu. Dlatego zacząłem wkładać wiele wysiłku, aby być wiernym. To znaczy zacząłem traktować innych tak, jak chciałbym być traktowany, przebaczać, modlić się za innych, dawać jałmużnę itd. Tym bardziej, że chcę kiedyś zobaczyć Pana, a do tego uświęcenie jest kluczowe.

   Hebrajczyków 12:14
   "Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana"
   

Wersja .PDF

W Biblii zawarte są słowa, które pochodzą od samego Pana Boga, a które spisali ludzie natchnieni Duchem Świętym.

Wypowiedział je Pan Bóg, więc są one Prawdziwe, Ważne i Święte, a zrobił to dla ludzi, więc są one nam potrzebne.

Biblia pozwala nam poznać Pana Boga – Jego miłość objawioną w Jezusie Chrystusie oraz sprawiedliwość Jego Prawa.

Słowo Boże oraz modlitwa są naszą bronią przeciwko szatańskim zabiegom, których celem jest zakrycie Prawdy.

Biblia jest Słowem od samego Pana Boga

2 List do Tymoteusza 3:14-17
Ale ty trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył. I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa.
Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.

Ks. Izajasza 34:16
Badajcie Pismo Pana i czytajcie: Żadnej z tych rzeczy nie brak, żadna z nich nie pozostaje bez drugiej, gdyż usta Pana to nakazały i jego Duch je zgromadził.

List do Hebrajczyków 4:12-13
Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; i nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę.

Każdy może prosić Pana o mądrość aby zrozumieć

List Jakuba 1:5
A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie i bez wypominania,
a będzie mu dana. Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma,
człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu.

Bo Słowo Boże to mądrość duchowa, dostępna nawet dla prostaczków

Ew. Mateusza 11:25-26
W tym czasie odezwał się Jezus i rzekł: Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało.

1 list do Koryntian 2:13
Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę.

Trzymaj się więc Słowa Bożego

2 List Jana 1:9
Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga. Kto trwa w niej, ten ma i Ojca, i Syna.

List do Efezjan 6:14-17
Stójcie tedy, opasawszy biodra swoje prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości i obuwszy nogi, by być gotowymi do zwiastowania ewangelii pokoju, a przede wszystkim, weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego; weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże.

2 List do Tesaloniczan 2: 15
Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanej nauki, której nauczyliście się czy to przez mowę, czy przez list nasz.

*  *  *  *  *

Biblia składa się z dwóch podstawowych części – Starego i Nowego Testamentu. Apostoł Paweł mówi o wierzących jako
o zbudowanych na fundamencie apostołów i proroków. Apostołowie napełnieni Duchem Świętym spisali Nowy Testament, a prorocy pouczeni przez Ducha spisali Stary. Prawdziwym autorem obu jest więc Pan Bóg.

Wszystkie księgi Biblii zawierają wiele historii opisujących relacje między Panem Bogiem a ludźmi. Pokazują dobre i złe wybory, dylematy moralne, wielkość zaufania do Pana, Bożą sprawiedliwość oraz Jego miłosierdzie. Bohaterami tych historii byli ludzie tacy jak my – czasem biedni a czasem bogaci, rodzice i dzieci, kochający i gniewający się, zagubieni, przestraszeni. Możemy się więc z nimi identyfikować i czerpać nauki z ich życia.

W księgach Wyjścia oraz Powtórzonego Prawa zgromadzone zostało święte i sprawiedliwe Prawo Boże, które żyjąc i umierając wypełnił Pan Jezus a ducha tego prawa wytłumaczył – jako miłość do Boga oraz bliźniego. Znajomość Prawa Bożego, to znajomość tego, co jest sprawiedliwe i dobre w oczach Pana Boga.

Psalmy są natchnionymi słowami modlitwy króla Dawida. Rozmawiał on z Panem o swojej niedoli oraz o swoim szczęściu, prosił Go o wybawienie, przepraszał za grzechy oraz dziękował za rozliczne łaski. Dla mnie są one pięknym wzorem do naśladowania, pokazującym jak może i powinna wyglądać modlitwa człowieka oddanego Bogu.

Księgi prorockie to historie ludzi wybranych do napominania narodu świętego – Izraela. Pokazują ich oddanie i posłuszeństwo oraz cierpienia przez które musieli przejść. Ale przede wszystkim uczą o błędach ludzi (Izrael to ludzie z założenia wierzący!) oraz o możliwościach ich naprawienia. Są one też źródłem wiedzy o przyszłych czasach m.in. o Dniu Sądu nad całym światem.

Każda z ksiąg Biblii zawiera w sobie pożyteczne informacje. Słowo Boże pokazuje w sposób jasny i pewny to, jaki jest Pan Bóg. Nie musimy polegać na naszych niepewnych wyobrażeniach. Możemy poznać Pana przez historie w niej opisane.

Ew. Mateusza 22:37-40
A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe prawo i prorocy.

List do Efezjan 2:19-22
Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga,
zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus, na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu, na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu

„Biblia jest dla mnie słowem Boga, co oznacza, że jest święta. Jest to księga, która opowiada mi jaki jest Bóg, jakie ma cechy charakteru, jak postępuję, co ceni, a czego nienawidzi.

Biblia jest dla mnie nośnikiem największej, najwspanialszej nowiny danej człowiekowi – mówi o zbawieniu. Opisuje ona życie Jezusa, syna Boga. Narodził się On jako człowiek i żył tak jak my. Ale też zupełnie inaczej patrzył na to, co Go otacza – o czym świadczą Jego słowa zapisane w ewangeliach. Uzdrawiał On chorych, głosił, nauczał jaki jest Bóg. Jednak najważniejsze jest, to że z miłości do człowieka poświęcił swoje życie. Przelał swoją świętą krew, która daje życie, uświęca.

Biblia to także przewodnik jak postępować w życiu. Co jest dobre, a co złe – a właściwie co jest takie w oczach Pana Boga. Księga ta opisuje życie wielu ludzi. Byli bardzo różni. Niektórych poznaję lepiej, o innych czasem jest tylko jedno zdanie. Są to jednak zawsze świadectwa życia ludzi, takich jak ja. Z problemami, troskami, ale i nadziejami. To inspirujące i lubię ich poznawać, bo każda z tych osób chce opowiedzieć mi swoją historię.

Biblia jest dla mnie również pocieszeniem, uspokojeniem, radością. Zdarza się też, że słowa w niej zapisane są powodem płaczu i skruchy. Codziennie poprzez nią Bóg prowadzi mnie przez życie, zadziwiając różnorodnością rzeczy w niej opisanych.” – M.H.

Ks. Powtórzonego Prawa 17:18-20
A gdy zasiądzie na swoim królewskim tronie, niech sporządzi sobie na zwoju odpis tego Prawa od kapłanów, Lewitów.
I będzie go miał u siebie, i będzie go czytał przez wszystkie dni swojego życia, aby nauczyć się bojaźni Pańskiej, przestrzegania wszystkich słów tego Prawa i spełniania tych wszystkich przepisów, aby serce jego nie wyniosło się ponad jego braci i aby nie odstąpił od przykazania ani w prawo, ani w lewo, aby był długo królem w Izraelu, on i jego synowie.

Ks. Powtórzonego Prawa 31:10-13
Dał im też Mojżesz taki rozkaz: Po upływie każdego siedmiolecia, w roku umorzenia długu, w Święto Szałasów, gdy przyjdzie cały Izrael, by pokazać się przed obliczem Pana, Boga twego, na miejscu, które wybierze, odczytasz ten zakon przed uszami całego Izraela. Zgromadź lud, mężczyzn, kobiety, dzieci i obcych przybyszów, którzy przebywają w twoich bramach, aby usłyszeli i aby nauczyli się bojaźni Pana, Boga waszego, i pilnie spełniali wszystkie słowa tego zakonu; ich synowie zaś, którzy go jeszcze nie znają, niech go wysłuchają i nauczą się bojaźni Pana, Boga waszego, po wszystkie dni waszego życia na ziemi, do której przeprawicie się przez Jordan, aby ją objąć w posiadanie.