Poniżej fragmenty ukazujące, że narodzenie na nowo tj. narodzenie z Ducha Świętego i chrzest w Duchu Świętym tj. przyobleczenie mocą z wysokości to dwa osobne wydarzenia.

Powinienem tu wkleić wersety opisujące życie Pana Jezusa, który jest naszą Drogą. Chodzi mi o Jego narodzenie - z Ducha Świętego, oraz Jego chrzest, gdy chrzest wodny łączył się ze zstąpieniem Ducha Świętego.

Narodzenie z Ducha

Ew. Jana 3:3-8
Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Rzekł mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się?  Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.

Ew. Jana 20:19-23
A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, ukazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana. I znowu rzekł do nich Jezus: Pokój wam! Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam. A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.

Ew. Łukasza 24:44-48
Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach. Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma. I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać i że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów. Wy jesteście świadkami tego.

Ew. Jana 16:19-23
Poznał Jezus, że go chcieli zapytać, i rzekł im: Pytacie się nawzajem o to, co powiedziałem: Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy płakać i narzekać będziecie, a świat się będzie weselił; wy smutni będziecie, ale smutek wasz w radość się zamieni. Kobieta, gdy rodzi, smuci się, bo nadeszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta o udręce gwoli radości, że się człowiek na świat urodził. I wy teraz się smucicie, lecz znowu ujrzę was, i będzie się radowało serce wasze, a nikt nie odbierze wam radości waszej. A w owym dniu o nic mnie pytać nie będziecie.

Chrzest w Duchu

Dzieje Apost. 1:7-8
Rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec w mocy swojej ustanowił, ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

Dzieje Apost. 2:1-4
A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.

Dzieje Apost. 2:17-18
...ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny;  Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą.

Dzieje Apost. 2:38-39
A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.

Otóż ja w celu zrozumienia tego tematu spojrzałem na życie Pana Jezusa.

Ponieważ Pan jest naszą Drogą i Życiem, to w życiu wierzących można zaobserwować, że idą właśnie po drodze Jego życia.

Zbawiciel narodził się jako dziecko, ale w zwyczajny sposób. Wcześniej bowiem został spłodzony z Ducha.

Tak więc od urodzenia miał On Ducha, a jak widzimy m.in. po Jego dzieciństwie - żył według Ducha.

Ale dopiero później, po chrzcie z wody, na Pana Jezusa zstąpił Duch Święty.

W tym, że On przyjął chrzest z wody jak i przyjął chrzest w Duchu widać, że wierzący powinni wstępować w Jego śladu - przyjmować chrzest z wody oraz chrzest w Duchu. Dodam na marginesie, że kolejność - narodzenie z Ducha -> chrzest z wody też ma znaczenie, gdyż nie można chrzcić się w Jego imię, jeśli się nie wierzy w Jego imię, a wiara w Jego imię to narodzenie z Ducha (acz oczywiście nie chodzi o literalną znajomość imienia).

Podobnie i apostołowie.

Najpierw narodzili się cieleśnie i byli cieleśni (co się narodziło z ciała, ciałem jest - Ew. Jana).

Później zaś mogli narodzić się z Ducha zgodnie ze słowami "Tym którzy wierzą w imię Jego" Ew. Jana 1:12-13.

Kiedy Apostołowie uwierzyli w Jezusa?

Uważam, że do końca uwierzyli dopiero po zmartwychwstaniu. Co zdają się potwierdzać słowa Pana "A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony." (Ew. Jana 7:39) oraz wersety z końca Ew. Łukasza, że apostołowie powątpiewali (Łuk. 24:38). Również słowa Pana Jezusa można tak zrozumieć, gdyż powiedział, że oni mają dopiero uwierzyć (Ew. Jana 13:19, Ew. Jana 14:29, Ew. Łukasza 22:32). Potwierdzają to też słowa "[Duch] bo przebywa wśród was i w was będzie." (Ew. Jana 14:17), oznaczające, że Duch nie był jeszcze we wnętrzu apostołów, ale miało się tak stać w przyszłości.

Dlatego też ich narodzenie się z Ducha umiejscawiam w okresie po zmartwychwstaniu. Szczególnym momentem wydaje się czas, gdy zmartwychwstały Pan przyszedł do nich i powiedział do "Weźmijcie Ducha Świętego" - Ew. Jana 20:22.

Chrzest Duchem miał zaś miejsce, jak jest to opisane w Dziejach Apostolskich, tj. w Dniu Pięćdziesiątnicy. "tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało" (Dzieje. 2:16-17). Było to osobne wydarzenie, odrębne od narodzenia się z Ducha. Spowodowało ono poważną przemianę we wnętrzu apostołów, którzy od tego momentu zostali napełnieni niesamowitą mocą przekraczającą "narodzenie z Ducha", i wyruszyli aby głosić Ewangelię całemu światu czyniąc znaki i cuda.

Rozpoznaję to też z mojego doświadczenia.

Był taki czas, gdy byłem cielesny, łatwo przychodziło mi mówienie o Ewangelii, ale serce było nieprzemienione. Porównałbym to do okresu chodzenia za Jezusem. Łatwo się gorszyłem, oddalałem, nie miałem 100% przekonania, byłem w niewoli grzechu i nie mogłem przestać robić pewnych rzeczy, np. złościć się, albo wpadać w depresje czy uzależnienia.

Później nastąpiło zrodzenie z Ducha, gdy Duch wszedł do mojego wnętrza i zaczął je przemieniać. Było to niesamowite, konkretne działanie, gdy Duch przekonywał mnie o grzechu i sprawiedliwości oraz o mocy Boga, który uwalnia od starego stworzenia - od złego charakteru, grzesznych uzależnień.

Później zaś miał miejsce chrzest Duchem, gdy w trakcie mojej pokuty, gdy żałowałem za moje grzechy oraz czułem się niegodny życia na tej ziemi, Pan dotknął mnie i wlał we mnie siłę, pokój, miłość i odwagę. Później zaś zaczęły dziać się inne niesamowite wydarzenia.