Przychodzi taki czas w życiu dziecka Bożego, że zaczyna modlić się "Panie, chcę znać Cię lepiej!". Czasem nie zdajemy sobie sprawy, o co prosimy. Jedną z fundamentalnych prawd o Bogu wyrażoną w Chrystusie jest to, że jest On osobą, a Jego ukrzyżowanie pokazuje, że jest Osobą, która kocha i cierpi.

Abraham miał został przez Boga postawiony w niesamowitej sytuacji, w której miał on zabić swojego własnego syna. Niektórzy niewierzący ludzie patrząc z zewnątrz zarzucają Bogu barbarzyństwo. Ale po postawie Abrahama widać w jak głębokiej byli Oni ze Sobą relacji. Abraham był przyjacielem Boga, a Bóg dał mu Się poznać od najgłębszej strony Bożego serca. Abraham miał możliwość, zaszczyt i przywilej doświadczyć uczuć Ojca Niebios przed złożeniem najwyżej ofiary - Syna Bożego. Przez prawdopodobnie najtrudniejsze doświadczenie w życiu Abrahama, mógł on poznać prawdopodobnie najtrudniejsze doświadczenie w Bożym sercu.

Myślę, że znamy podobne świadectwa. Czasem rodzice patrzą jak ich dzieci chorują, czasem Pan je zabiera. Wielu wierzących, którzy przez to przeszli, mówiło później "Teraz lepiej rozumiem, co czuł Bóg podczas ukrzyżowania Jego Syna." i oddają Mu chwałę "Jak wspaniały jest On, który zrobił to z własnej woli, aby nas ratować".

Chciałbym poniżej poruszyć kilka rodzajów doświadczeń, na które możemy spojrzeć z innej perspektywy. Będą to: moje cierpienie fizyczne, moja bezsilność, wychowywanie chorego dziecka.

Oto niektóre fragmenty Słowa Bożego, które bardzo lubię i poruszają moje serce. Będę je co jakiś czas uzupełniał :)

Ozeasza 11:1-11
(1) Gdy Izrael był młody, pokochałem go i z Egiptu powołałem mojego syna. (2) Im częściej odzywałem się do nich, tym dalej oni odchodzili ode mnie; składali ofiary Baalom i kadzili bałwanom. (3) A przecież to Ja sam uczyłem Efraima chodzić, brałem ich na swoje ramiona, lecz oni nie wiedzieli, że to Ja ich leczyłem, (4) przyciągałem ich więzami ludzkimi, powrozami miłości, i byłem dla nich jak ten, który podnosi niemowlę do swojego policzka,i nachylałem się do nich, aby ich nakarmić. (5) Wrócą do ziemi egipskiej, i Assur będzie ich królem, bo nie chcieli się do mnie nawrócić. (6) Dlatego miecz będzie szalał w ich miastach, połamie ich zasuwy i wysiecze ich w warowniach. (7) Bo mój lud uporczywie trwa w odstępstwie ode mnie, a chociaż wzywają Baala, jednak im nie pomaga. (8) Jakże mógłbym cię porzucić, Efraimie, zaniechać ciebie, Izraelu? Jakże mógłbym zrównać ciebie z Adam, postąpić z tobą jak z Seboim? Zadrżało we mnie serce, byłem do głębi poruszony. (9) Nie wyleję mego srogiego gniewu, nie chcę ponownie zniszczyć Efraima,bo Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem, jestem pośród ciebie jako Święty i nie przychodzę, aby niszczyć. (10) Pójdą za Panem, który jak lew zaryczy, a gdy tak zaryczy, dzieci z drżeniem przybiegną od zachodu. (11) Przylecą z drżeniem jak ptaki z Egiptu i jak gołębie z ziemi asyryjskiej; i pozwolę im znowu mieszkać w ich domach - mówi Pan.

Izajasza 57:15-21
(15) Bo tak mówi Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest "Święty": Króluję na wysokim i świętym miejscu, lecz jestem też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych. (16) Bo nie na wieki wiodę spór i nie na zawsze się gniewam, w przeciwnym razie musiałby przede mną ustać duch i istnienia, które Ja sam stworzyłem. (17) Z powodu jego niegodziwej chciwości gniewałem się i smagałem go, ukryłem się za moim gniewem, lecz on, odstępca, poszedł drogą swojego serca. (18) Chociaż widziałem jego drogi, jednak uleczę go, poprowadzę go i znowu udzielę obfitej pociechy jemu i jego żałobnikom, (19) stwarzając owoc na ich wargach w postaci słów: Pokój! Pokój dalekiemu i bliskiemu - mówi Pan, Ja go uleczę. (20) Lecz bezbożni są jak wzburzone morze, które nie może się uspokoić, a którego wody wyrzucają na wierzch muł i błoto. (21) Nie mają pokoju bezbożnicy - mówi mój Bóg.

Zbiór wersetów dotyczących różnych tematów.

O zdrowej nauce

Tytusa 2:1
"Ale ty mów, co odpowiada zdrowej nauce"

Rzymymian 16:17-18
"A proszę was, bracia, abyście się strzegli tych, którzy wzniecają spory i zgorszenia wbrew nauce, którą przyjęliście; unikajcie ich. Tacy bowiem nie służą Panu naszemu, Chrystusowi, ale własnemu brzuchowi, i przez piękne a pochlebne słowa zwodzą serca prostaczków."

1 Koryntian 5:12-13
"Lecz teraz napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który się mieni bratem, a jest wszetecznikiem lub chciwcem, lub bałwochwalcą, lub oszczercą, lub pijakiem, lub grabieżcą, żebyście z takim nawet nie jadali. Bo czy to moja rzecz sądzić tych, którzy są poza zborem? Czy to nie wasza rzecz sądzić raczej tych, którzy są w zborze? Tych tedy, którzy są poza nami, Bóg sądzić będzie. Usuńcie tego, który jest zły, spośród siebie."

2 Koryntian 6:15-17
"Albo jaka zgoda między Chrystusem a Belialem, albo co za dział ma wierzący z niewierzącym? Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, I będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, I nieczystego się nie dotykajcie; A Ja przyjmę was"

2 Tymoteusza 1:3
"Gdy wybierałem się do Macedonii, prosiłem cię, żebyś pozostał w Efezie i żebyś pewnym ludziom przykazał, by nie nauczali inaczej niż my"

2 Tymoteusza 4:2
"Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem"

2 Tymoteusza 4:14-15
"Aleksander, kotlarz, wyrządził mi wiele złego; odda mu Pan według uczynków jego; jego i ty się strzeż, albowiem bardzo się sprzeciwił słowom naszym"

2 Tes. 2:15
"Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanej nauki, której nauczyliście się czy to przez mowę, czy przez list nasz."

2 Tes. 3:6
"Nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jezusa Chrystusa, abyście stronili od każdego brata, który żyje nieporządnie, a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas."

2 Tes. 3:14-15
"A jeśli ktoś jest nieposłuszny słowu naszemu, w tym liście wypowiedzianemu, baczcie na niego i nie przestawajcie z nim, aby się zawstydził; Nie uważajcie go jednak za nieprzyjaciela, lecz napominajcie jako brata."

Gal. 1:6-9
"Dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od tego, który was powołał w łasce Chrystusowej do innej ewangelii, Chociaż innej nie ma; są tylko pewni ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusową. Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba zwiastował wam ewangelię odmienną od tej, którą myśmy wam zwiastowali, niech będzie przeklęty! Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Jeśli wam ktoś zwiastuje ewangelię odmienną od tej, która przyjęliście, niech będzie przeklęty!"

Tytusa 1:9
"Trzymający się prawowiernej nauki, aby mógł zarówno udzielać napomnień w słowach zdrowej nauki, jak też dawać odpór tym, którzy się jej przeciwstawiają"

Tytusa 1:10-12
"Wielu jest bowiem niekarnych, pustych gadułów, zwodzicieli, zwłaszcza pośród tych, którzy są obrzezani; tym trzeba zatkać usta, gdyż oni to całe domy wywracają, nauczając dla niegodziwego zysku, czego nie należy"

Tytusa 3:10-11
"A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj, wiedząc, że jest on przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wyrok wydaje"

2 Jan. 1:9-11
"Kto się za daleko zapędza i nie trzyma się nauki Chrystusowej, nie ma Boga. Kto trwa w niej, ten ma i Ojca, i Syna. Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, nie przyjmujcie go do domu i nie pozdrawiajcie. Kto go bowiem pozdrawia, uczestniczy w jego złych uczynkach."

2 Piotr. 2:1-2
"Lecz byli też fałszywi prorocy między ludem, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę. I wielu pójdzie za ich rozwiązłością, a droga prawdy będzie przez nich pohańbiona"

Objawienie 2:2
"Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, i wiem, że nie możesz ścierpieć złych, i że doświadczyłeś tych, którzy podają się za apostołów, a nimi nie są i stwierdziłeś, że są kłamcami"

Pokora, miłość, łagodność

List do Filipian 2:1-8
(1) Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, (2) dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. (3) I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie. (4) Niechaj każdy baczy nie tylko na to, co jego, lecz i na to, co cudze. (5) Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było w Chrystusie Jezusie, (6) który chociaż był w postaci Bożej, nie upierał się zachłannie przy tym, aby być równym Bogu, (7) lecz wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi i stał się podobny ludziom; a okazawszy się z postawy człowiekiem, (8) uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to do śmierci krzyżowej.

List do Galatów 5:13-25
(13) Bo wy do wolności powołani zostaliście, bracia; tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale służcie jedni drugim w miłości. (14) Albowiem cały zakon streszcza się w tym jednym słowie, mianowicie w tym: Będziesz miłował bliźniego swego, jak siebie samego. (15) Lecz jeśli jedni drugich kąsacie i pożeracie, baczcie, abyście jedni drugich nie strawili. (16) Mówię więc: Według Ducha postępujcie, a nie będziecie pobłażali żądzy cielesnej. (17) Gdyż ciało pożąda przeciwko Duchowi, a Duch przeciwko ciału, a te są sobie przeciwne, abyście nie czynili tego, co chcecie. (18) A jeśli Duch was prowadzi, nie jesteście pod zakonem. (19) Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, (20) bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, (21) zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą. (22) Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, (23) łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu. (24) A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje wraz z namiętnościami i żądzami. (25) Jeśli według Ducha żyjemy, według Ducha też postępujmy. (26) Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc, jedni drugim zazdroszcząc.

List do Galatów 6:1-5
(1) Bracia, jeśli człowiek zostanie przyłapany na jakimś upadku, wy, którzy macie Ducha, poprawiajcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na siebie samego, abyś i ty nie był kuszony. (2) Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy. (3) Jeśli bowiem kto mniema, że jest czymś, będąc niczym, ten samego siebie oszukuje. (4) Każdy zaś niech bada własne postępowanie, a wtedy będzie miał uzasadnienie chluby wyłącznie w sobie samym, a nie w porównaniu z drugim. (5) Albowiem każdy własny ciężar poniesie.

2 List do Tymoteusza 2:24-26
(24) A sługa Pański nie powinien wdawać się w spory, lecz powinien być uprzejmy dla wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący przeciwności, (25) napominający z łagodnością krnąbrnych, w nadziei, że Bóg przywiedzie ich kiedyś do upamiętania i do poznania prawdy (26) i że wyzwolą się z sideł diabła, który ich zmusza do pełnienia swojej woli.

2 List do Tymoteusza 2:2
(2) Głoś Słowo, bądź w pogotowiu w każdy czas, dogodny czy niedogodny, karć, grom, napominaj z wszelką cierpliwością i pouczaniem.

List Jakuba 3:13-18
(13) Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością. (14) Jeśli jednak gorzką zazdrość i kłótliwość macie w sercach swoich, to przynajmniej nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie. (15) Nie jest to mądrość, która z góry zstępuje, lecz przyziemna, zmysłowa, demoniczna. (16) Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam niepokój i wszelki zły czyn. (17) Ale mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna. (18) A owoc sprawiedliwości bywa zasiewany w pokoju przez tych, którzy pokój czynią.

Odnośnie chrztu wodnego mam obecnie takie zrozumienie. Jest to dla mnie ważny temat, gdyż przyjął raz chrzest w niewierze u Wolnych Badaczy Pisma Świętego, a obecnie przygotowuję się do chrztu już jako w pełni wierząca osoba.

Na ten moment wierzę iż aby przyjąć chrzest trzeba mieć wiarę w Jezusa Chrystusa, tzn. 1) wierzyć iż ja osobiście jestem grzesznikiem zasługującym na potępienie sprawiedliwym wyrokiem Bożym, 2) wierzyć iż Jezus Chrystus - Syn Boga Żywego - umarł za moje grzechy, abym ja był wolny od potępienia i miał zbawienie w Nim.

Ewangelia i jej wykład

Z poniższego wersetu wnioskuję iż wiara i chrzest są poprzedzone usłyszeniem Ewangelii oraz byciem w niej pouczonym, tak aby ją zrozumieć. Czasem samodzielne przeczytanie nie wystarcza, jak to było w przypadku eunucha.

Dzieje Apost. 8:30-31
A gdy Filip podbiegł, usłyszał, jak tamten czytał proroka Izajasza, i rzekł: Czy rozumiesz to, co czytasz? Ten zaś powiedział: Jakżebym mógł, jeśli mnie nikt nie pouczył? I poprosił Filipa, aby wsiadł i zajął przy nim miejsce.

Wiara całym sercem

Poniższy zaś werset pokazuje iż następstwem przyjęcia Ewangelii powinna być wiara z całego serca. Wnioskuję iż jest to warunek.

Dzieje Apost. 8:36-37
A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch rzekł: Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz.

Duch Święty

Poniższy zaś fragment ukazuje iż uczniowie Jezusa, choć wierzyli, to jednak nie przyjęli właściwego chrztu. Nie był to chrzest w Imię Jezusa. Chrzest upamiętania, który miał w tym przypadku miejsce, nie miał również związku z Duchem Świętym. Zanurzenie w Imię Jezusa jest moim zdaniem możliwe pod warunkiem wiary w Ducha Świętego, tzn. w aktualną obecność Boga w Duchu Świętym wśród wierzących i możliwość łaski zamieszkania Ducha Świętego w sercu osoby nawróconej.

Dzieje Apost. 19:1-6
Podczas gdy Apollos przebywał w Koryncie, obszedł Paweł wyżynne okolice i przyszedł do Efezu, a spotkawszy niektórych uczniów, rzekł do nich: Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? A oni mu na to: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. Tedy rzekł: Jak więc zostaliście ochrzczeni? A oni rzekli: Chrztem Janowym. Paweł zaś rzekł: Jan chrzcił chrztem upamiętania i mówił ludowi, żeby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa. A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa.A gdy Paweł włożył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.

Pokora sprawia, że jesteśmy gotowi przyznać się do naszej grzeszności. Nie jesteśmy jeszcze doskonali. Nie jesteśmy jeszcze przemienieni w obraz Jezusa Chrystusa, do czego powołał nas Bóg. Wszystko zaś, co w nas samych nie jest Chrystusowe - jest grzechem.

Niektóre grzechy zauważyć jest łatwo. Gdy się zdenerwujemy - podnosimy głos, wypowiadamy przykre słowa. O gniewie i złorzeczeniu mówił Pan Jezus w Kazaniu na Górze w 5 rozdziale Ewangelii wg Mateusza.

Pojawia się jednak pytanie: Czemu w ogóle się zdenerwowaliśmy? Jaka ludzka i cielesna rzecz we mnie poddaje mnie w niewolę zdenerwowania?

Czasem jest to proste i widoczne przekonanie, które leży na dnie serca, np. Zasługuję na szacunek. Takie przekonanie musimy poddać pod osąd Bożego Słowa i zobaczymy, że tak naprawdę według zasług - zasługujemy na śmierć, a według powołania - powinniśmy znosić jedni drugich w miłości.

Niekiedy jednak grzech nie jest tak łatwy do zauważenia. Może on trwać w naszym myśleniu, które wydaje nam się naturalne i normalne. Można wtedy spojrzeć na własne myśli i poszukać w nich egoizmu, niewiary, pychy, braku miłości. Sam rodzaj myśli może wskazać nam na źródło grzechu. I to właśnie własnego myślenia powinniśmy się wtedy zapierać. Niesamowite.

* Zaznaczam, że możliwość aby zobaczyć grzech w samym sobie jest darem łaski przez Ducha Świętego - to On przekonuje o grzechu. Powinniśmy więc prosić o to Boga i dziękować, gdy możemy widzieć problemy w nas samych.

Pan Bóg powołuje nas wierzących do uświęcenia. Jego Słowo wyraźnie mówi, że mamy być święci i doskonali (1 Piot.1:16, Mat.5:48) oraz, że bez uświęcenia nikt nie ujrzy Pana (Heb.12:14).

Taki jest Jego nakaz wypowiedziany w Starym oraz Nowym Testamencie - przez proroków, Pana Jezusa, przez apostołów. Dotyczy więc każdego, kto chce się podobać Bogu.

Czym nie jest uświęcenie?

Niektórzy ludzie mogą błędnie ograniczyć uświęcenie do aktu przyjęcia Pana Jezusa przez wiarę. Powiedzą oni "Jeśli wierzysz, to jesteś święty. Sprawił to Jezus na krzyżu i nic nie możesz dodać do ofiary Pana.". Gdyby to jednak było tak proste i oczywiste, to czy apostołowie musieliby w tak wielu listach o tym przypominać a Pan Jezus nazywałby tę drogę wąską a bramę ciasną?

Tymczasem Słowo Boże zwraca się z tym nakazem do wierzących, członków zborów, osób ochrzczonych w Duchu Świętym.

Droga...

Uświęcenie jest wypełnieniem największego przykazania o absolutnym oddaniu siebie Bogu w miłości. A dzieje się to przez naszą cudowną przemianę na obraz Chrystusa. Wiara w Jezusa jest tu kluczem, gdyż przez wiarę przyjmujemy na siebie wyrok potępienia oraz łaskę usprawiedliwienia, również przez wiarę szukamy Boga oraz prosimy Go i dzięki wierze On pozwala nam Się znaleźć dając nam wodę żywą, Swojego Ducha, który sprawia wszystko we wszystkich.

"Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować, jak On postępował." - 1 Jana 2:6

Kiedyś usłyszałem, że Jezus był doskonały i przyszedł w doskonałym ciele. Był więc wolny od pokus ciała, nie cierpiał z powodu chorób, mógł jasno i trzeźwo myśleć aby rozsądzać każdy problem i znajdować dobre rozwiązanie. Był w moim wyobrażeniu super-człowiekiem, z doskonałym ciałem, dzięki czemu mógł nie zgrzeszyć i zwyciężyć śmierć.

Teraz wiem, że było inaczej.

Jezus przyszedł w ciele podobnym do naszego. Cierpiał, bywał zmęczony, bał się. Nie miał też życia wolnego od pokus, bo Szatan kusił go niejednokrotnie. Jego życie było w różnych aspektach samotne. Jego rodzina Go nie rozumiała, a Jego uczniowie często mięli względem Niego mieszane uczucia. Wielu od Niego odeszło. Nie miał prawdziwego domu na tym świecie. Kulminacyjny moment Jego walki z Samym Sobą widać w Jego zmaganiach w Ogrójcu. Bał się. Przychodziły Mu do głowy myśli, aby nie pić z kielicha cierpień krzyżowych i śmierci. Ale zwyciężył i dobrowolnie oddał Swoje ciało w ręce oprawców. Chwała Bogu!

Widzimy człowieka podobnego do nas, ale jednak zawsze zwycięsko wychodzącego z każdej próby.

Dzięki temu musimy przyznać, że jesteśmy winni. On nie uległ, my ulegliśmy.

Dzięki Niemu wiemy, że święte życie nie jest osiągane dzięki lepszemu ciału. Moc do świętości daje Bóg mieszkając w człowieku.

Niestety... Bóg nie może mieszkać w człowieku zbrukanym grzechem, bo sprawiedliwą odpłatą dla grzesznika jest śmierć a nie życie...

Ale... dzięki Niemu wiemy, że nasze grzechy i naszą karę za grzechy, On wziął na Siebie.

Możemy więc wołać do Boga o pomoc, oczyszczać się i prosić o Ducha Świętego, aby móc stać się podobnym do Pana Jezusa - mieć w sercu największą miłość świata i żyć wiecznie. A nawet znać Boga osobiście, tak samo jak Pan Jezus! Chwała Bogu!

Oto wersety, które ukazują znaczenie wyznawania na głos tego spraw duchowych. Odnoszę to szczególnie do modlitwy, wyznawania wiary, wyznawania grzechów, prośby o przebaczenie i innych próśb. W moim życiu zaczęły dziać się cuda, gdy Bóg nauczył mnie pokornej i gorliwej modlitwy na głos.

List do Rzymian 10:9-10
Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.

Ew. Mateusza 12:37
Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.

Ks. Psalmów 66:16-20
Pójdźcie, słuchajcie, wszyscy bogobojni, A opowiem, co On uczynił dla duszy mojej! Do niego wołałem ustami mymi I wysławiałem go językiem moim. Gdybym knuł coś niegodziwego w sercu moim, Pan nie byłby mnie wysłuchał. Lecz Bóg mnie wysłuchał, Zwrócił uwagę na modlitwę moją. Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej I nie odmówił mi swej łaski!

List Jakuba 5:15-16
A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego.

List do Tytusa 2:11-12
Albowiem objawiła się łaska Boża, zbawienna dla wszystkich ludzi, nauczając nas, abyśmy wyrzekli* się bezbożności i światowych pożądliwości i na tym doczesnym świecie wstrzemięźliwie, sprawiedliwie i pobożnie żyli

* gr. arneomai, Kod Strong'a G720
1. to contradict (by saying)
2. (concretely) to deny
3. (by implication) to disavow, reject, renounce, or disown

Już sam początek Księgi Rodzaju pokazuje nam moc słowa mówionego. Bóg stworzył świat wypowiadając Słowo. Są też inne fragmenty Pisma, które pokazują iż to, co Bóg wypowie - dzieje się. Jego wypowiedziane Słowo zawsze przynosi owoc. W innych miejscach możemy przeczytać o Bożych planach, zamiarach i myślach, które nie mają dojść do skutku, co widać np. w Bożych ostrzeżeniach dla ludu.

Ponieważ człowiek został stworzony na podobieństwo Boga, to możemy się spodziewać iż istnienie tych 2 stref ma swoje znaczenie. Najpierw możemy przemyśleć pewne sprawy, wybrać to co dobre, uwierzyć, a następnie potwierdzamy to przez wyznanie.

Dobrym przykładem może być tu miłość. Niektórzy nie są początkowo pewni swoich uczuć, więc nie deklarują miłości dopóki się nie utwierdzą w przekonaniu, że rzeczywiście kochają. Choćby wyznali to wcześniej - byłoby to słowo bez pokrycia, słowo bez mocy. Dopiero wewnętrzne przekonanie i wiara sprawiają, że wypowiedziane słowo rzeczywiście odzwierciedla wewnętrzną rzeczywistość człowieka. Słuchając Siebie możemy też poznać, czy rzeczywiście wypowiadamy dane przekonanie z wiarą, czy z niepewnością. Może to nam uzmysłowić, jak głęboko wierzymy. Jeśli zaś człowiek w sercu wierzy a nie wyznaje tego ustami, to podobny jest do małżonka, który nigdy konkretnie nie wyznał swojego uczucia. Miłość jest zatrzymana gdzieś w sferze niewypowiedzianych domysłów i gestów, pozostawiając w drugiej osobie uczucie niepewności i lęku.

Ks. Rodzaju 1:1-3
Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód. I rzekł Bóg: Niech stanie się światłość. I stała się światłość.