Przychodzi taki czas w życiu dziecka Bożego, że zaczyna modlić się "Panie, chcę znać Cię lepiej!". Czasem nie zdajemy sobie sprawy, o co prosimy. Jedną z fundamentalnych prawd o Bogu wyrażoną w Chrystusie jest to, że jest On osobą, a Jego ukrzyżowanie pokazuje, że jest Osobą, która kocha i cierpi.

Abraham miał został przez Boga postawiony w niesamowitej sytuacji, w której miał on zabić swojego własnego syna. Niektórzy niewierzący ludzie patrząc z zewnątrz zarzucają Bogu barbarzyństwo. Ale po postawie Abrahama widać w jak głębokiej byli Oni ze Sobą relacji. Abraham był przyjacielem Boga, a Bóg dał mu Się poznać od najgłębszej strony Bożego serca. Abraham miał możliwość, zaszczyt i przywilej doświadczyć uczuć Ojca Niebios przed złożeniem najwyżej ofiary - Syna Bożego. Przez prawdopodobnie najtrudniejsze doświadczenie w życiu Abrahama, mógł on poznać prawdopodobnie najtrudniejsze doświadczenie w Bożym sercu.

Myślę, że znamy podobne świadectwa. Czasem rodzice patrzą jak ich dzieci chorują, czasem Pan je zabiera. Wielu wierzących, którzy przez to przeszli, mówiło później "Teraz lepiej rozumiem, co czuł Bóg podczas ukrzyżowania Jego Syna." i oddają Mu chwałę "Jak wspaniały jest On, który zrobił to z własnej woli, aby nas ratować".

Chciałbym poniżej poruszyć kilka rodzajów doświadczeń, na które możemy spojrzeć z innej perspektywy. Będą to: moje cierpienie fizyczne, moja bezsilność, wychowywanie chorego dziecka.

W poniższym artykule chciałbym zwrócić uwagę na pewne ważne praktyczne zagadnienia, które w niektórych kręgach są nieznane albo nie przywiązuje się do nich wagi. Są one tymczasem podstawowe i bardzo ważne.

1. Wiara, gdyż „...kto bowiem przystępuje do Boga, musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy go szukają” (Hebr. 11:6).

   Zacząć trzeba od tego, że Bóg faktycznie istnieje oraz może i chce pomóc. Jest to wyraźnie pokazane w całej Biblii, gdyż Bóg który nie chce pomagać, nie posyłałby Swojego Syna oraz nie zbawiałby grzeszników. Powinienem trzymać się tej wiary, mimo iż czasem nie widać efektów. Nie można wtedy powiedzieć „Źle wierzę, Bóg nie nagradza szukających Go”, ale należy powiedzieć „Sprawdzę, co Biblia mówi na ten temat, może ja robię coś źle”.

   
   
2. Pokora, gdyż „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje.” (Jakuba 4:6).

   Przystępując do Boga warto mieć świadomość, że jesteśmy grzesznikami. Sprawiedliwość Boga skazuje grzesznika na śmierć i według niej nie zasługujemy na żadne zbawienie. W praktyce nie możemy uczynić nic, co mogłoby przekonać Boga. Jesteśmy w tej kwestii bezsilni, choćbyśmy stali się z dnia na dzień święci, rozdali swoje mienie ubogim i wydali ciało na spalenie. Jesteśmy bezsilni. Nie zasługujemy też aby poznać Boga, gdyż nasz własny grzech zaślepia nas i odbiera nam taką możliwość.

   Głębokość tej świadomości jest darem Boga, ale człowiek nie powinien biernie czekać na pokorę i w międzyczasie być pysznym.

   Tutaj wkracza właśnie wiara w łaskę. Nie możemy nic zrobić, więc prosimy Boga mając nadzieję i wiarę, że On nam przebaczy. Pamiętając, że jako grzesznicy, nie możemy sami z Siebie poznać Boga, prosimy Go pokornie o wszystko, wyrzekając się zaraz naszej sprawiedliwości i naszego cielesnego rozumu. Nie możemy ufać sobie, gdyż jesteśmy skażeni grzechem.
   Pokornych Bóg przyjmuje i bierze ich za rękę. Ładnie obrazuje to ten fragment psalmu:

   Psalm 15:1-4
   „Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej? Ten, kto żyje nienagannie I pełni to, co prawe, I mówi prawdę w sercu swoim. Nie obmawia językiem swoim, Nie czyni zła bliźniemu swemu Ani nie znieważa sąsiada swego.  Sam czuje się wzgardzony i niegodny, A czci tych, którzy boją się Pana.”

   Ponieważ głęboka pokora również jest darem od Boga, należy o nią prosić. Prawdziwie wzgardzonym i pokornym człowiekiem jest ten, którego przekonuje o tym Duch Święty.

   
   
3. Modlitwa, gdyż „Nie macie, bo nie prosicie. Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności.” (Jakuba 4:2-3).

   Bóg sprawia, że człowiek czytając Biblię może zauważyć, że pewnych rzeczy w nim nie ma. Mi np. wielokrotnie brakowało bojaźni, która jest początkiem mądrości. Brakowało też miłości, wiary, nadziei, mocy Ducha Świętego, wytrwałości, wolności od grzechu, prowadzenia w Duchu Świętym. W odpowiedzi na wszystkie te braki powinniśmy prosić, aby Bóg nas zmienił. Mając wiarę i pokorę, możemy liczyć na to, że On rzeczywiście będzie nas zmieniał.

   Wypowiadanie słów – o tym nigdy wcześniej nie słyszałem, a jest to w Biblii bardzo oczywiste. Modlitwa powinna być wypowiadana na głos. Widać to w każdym przypadku, gdyż każda modlitwa została zapisana. Pan Jezus modlił się na głos dając nam doskonały wzór. I rzeczywiście, od kiedy ja zacząłem modlić się na głos, zaczęły się poważne zmiany w moim życiu. „Albowiem na podstawie słów twoich będziesz usprawiedliwiony i na podstawie słów twoich będziesz potępiony.” (Ew. Mateusza 12:37), „Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu” (Rzym. 10:10).

   Wyznawanie grzechów – podobnie ma się sprawa z grzechami. Napisane jest „Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości.” (1 Jana 1:9). Ja miałem problem z wieloma grzechami, a mam z wieloma innymi. Ale walka w modlitwie o odpuszczenie i oczyszczenie np. z pożądliwości cielesnych albo niecierpliwości przyniosła mi wielkie zwycięstwa. Wyznawanie grzechów widać też w innych fragmentach:
   Ew. Marka 1:4-5
   „Na pustyni wystąpił Jan Chrzciciel i głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów. I wychodziła do niego cała kraina judzka i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, a on chrzcił w rzece Jordanie wyznających grzechy swoje.”Jakuba 5:15-16
   „A modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego.”

   Szukanie Boga – ja osobiście co jakiś czas skupiam się, aby w modlitwie dotknąć Boga, aby przeżyć coś co wykracza poza mój rozum i moje uczucia, aby przeżyć objawienie. Wydaje mi się, że to miłe, gdy tak gorliwie szukamy i chcemy poznać Ojca Niebieskiego.
   
   

4. Uświęcenie, gdyż „Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania; kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej, przez wiatr tu i tam miotanej. Przeto niechaj nie mniema taki człowiek, że coś od Pana otrzyma, człowiek o rozdwojonej duszy, chwiejny w całym swoim postępowaniu.” (Jak.1:6-8).

   Ten werset zrobił na mnie duże wrażenie. Prosiłem Boga o wiele rzeczy, a widziałem, że jestem bardzo chwiejny w wierze i postępowaniu. Dlatego zacząłem wkładać wiele wysiłku, aby być wiernym. To znaczy zacząłem traktować innych tak, jak chciałbym być traktowany, przebaczać, modlić się za innych, dawać jałmużnę itd. Tym bardziej, że chcę kiedyś zobaczyć Pana, a do tego uświęcenie jest kluczowe.

   Hebrajczyków 12:14
   "Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie ujrzy Pana"
   

Fragmenty Biblii mówiące o Pierwszym i Ostatnim.

Izajasza 44:6-8
Tak mówi Pan, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga. I kto jest mi równy? Niech zawoła, niech to zwiastuje i niech mi to przedstawi! Kto zwiastował od dawien dawna przyszłe rzeczy? A to, co ma nastąpić, niech nam zwiastują! Nie trwóżcie się i nie lękajcie się! Czy wam tego już dawno nie opowiedziałem i nie zwiastowałem? I wy jesteście moimi świadkami. Czy jest bóg oprócz mnie? Nie, nie ma innej opoki, nie znam żadnej.

Izajasza 48:10-13
Oto wytapiałem cię sobie jak srebro, próbowałem cię w piecu cierpienia. Przez wzgląd na siebie, przez wzgląd na siebie czynię to, bo jakże zbezczeszczone było moje imię; a przecież mojej chwały nie oddam innemu. Słuchaj mnie, Jakubie, i ty, Izraelu, którego powołałem! Ja to jestem, Ja pierwszy i Ja ostatni. Przecież to moja ręka założyła ziemię i moja prawica rozpostarła niebiosa; gdy Ja na nie wołam, wszystkie razem stają.

Objawienie Jana 1:16-18
W prawej dłoni swej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz, a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku. Toteż gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni,  i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła.

Objawienie 22:12-17
Oto przyjdę wkrótce, a zapłata moja jest ze mną, by oddać każdemu według jego uczynku. Ja jestem Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec. Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta. Na zewnątrz są psy i czarownicy, i wszetecznicy, i zabójcy, i bałwochwalcy, i wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je. Ja, Jezus, wysłałem anioła mego, by poświadczył wam to w zborach. Jam jest korzeń i ród Dawidowy, gwiazda jasna poranna. A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota.

List do Kolosan 1:9-20
Dlatego i my od tego dnia, kiedy to usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, (...) dziękując Ojcu, który was zdolnymi uczynił do uczestniczenia w dziedzictwie świętych w światłości, który nas wyrwał z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna Swego umiłowanego, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, ponieważ upodobał sobie Bóg, żeby w nim zamieszkała cała pełnia boskości i żeby przez niego wszystko, co jest na ziemi i na niebie, pojednało się z nim dzięki przywróceniu pokoju przez krew krzyża jego.

W powyższych wersetach widać, iż Bóg nazywa Siebie słowami "Pierwszy i Ostatni". Tak samo nazywa Siebie Pan nasz Jezus. Zaś w Liście do Kolosan apostoł tłumaczy, że Jezus jest początkiem, aby we wszystkim był pierwszy.

Niektórzy ludzie odkładają czas swojego zbawienia na później. Są też tacy, którzy spodziewają się, że przyjdą lepsze dni, gdy będzie im łatwiej uwierzyć, a Diabeł nie będzie ich odciągał od Boga.

Tymczasem w Biblii napisane jest, że czas przyjęcia Ewangelii jest DZIŚ. Ktokolwiek uwierzy Ewangelii, gdy ją usłyszy - będzie zbawiony.  A kto nie uwierzy - będzie potępiony. Człowiekowi dany jest czas jego życia, aby zasiane Słowo mogło wydać w nim owoc. Jeśli zaś nie wyda, będzie on wrzucony w ogień - jak zeschła latorośl.

Poniżej wybrałem kilka wersetów, które pokazują iż powinniśmy już teraz dokładać wszelkich starań, aby odziedziczyć Królestwo. Później może być za późno.

Ew. Marka 16:16
"Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy, będzie potępiony."

Ew. Mateusza 25:31-34,41
"A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały. I będą zgromadzone przed nim wszystkie narody, i odłączy jedne od drugich, jak pasterz odłącza owce od kozłów. I ustawi owce po swojej prawicy, a kozły po lewicy. Wtedy powie król tym po swojej prawicy: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata. (...) Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom."

II Piotra 3:9
"Pan nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, chociaż niektórzy uważają, że zwleka, lecz okazuje cierpliwość względem was, bo nie chce, aby ktokolwiek zginął, lecz chce, aby wszyscy przyszli do upamiętania."

Pan dotrzyma obietnicy, a wtedy nastanie dzień Pański - zbawienny dla tych, którzy przyszli do upamiętania, oraz straszny dla niewierzących i trwających w grzechu.

Porównanie nauczania Pana Jezusa oraz niektórych obecnych grup religijnych.

Poniżej fragmenty ukazujące, że narodzenie na nowo tj. narodzenie z Ducha Świętego i chrzest w Duchu Świętym tj. przyobleczenie mocą z wysokości to dwa osobne wydarzenia.

Powinienem tu wkleić wersety opisujące życie Pana Jezusa, który jest naszą Drogą. Chodzi mi o Jego narodzenie - z Ducha Świętego, oraz Jego chrzest, gdy chrzest wodny łączył się ze zstąpieniem Ducha Świętego.

Narodzenie z Ducha

Ew. Jana 3:3-8
Odpowiadając Jezus, rzekł mu: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego. Rzekł mu Nikodem: Jakże się może człowiek narodzić, gdy jest stary? Czyż może powtórnie wejść do łona matki swojej i urodzić się?  Odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Co się narodziło z ciała, ciałem jest, a co się narodziło z Ducha, duchem jest. Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie się na nowo narodzić. Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha.

Ew. Jana 20:19-23
A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, ukazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana. I znowu rzekł do nich Jezus: Pokój wam! Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam. A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane.

Ew. Łukasza 24:44-48
Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach. Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma. I rzekł im: Jest napisane, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać i że, począwszy od Jerozolimy, w imię jego ma być głoszone wszystkim narodom upamiętanie dla odpuszczenia grzechów. Wy jesteście świadkami tego.

Ew. Jana 16:19-23
Poznał Jezus, że go chcieli zapytać, i rzekł im: Pytacie się nawzajem o to, co powiedziałem: Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy płakać i narzekać będziecie, a świat się będzie weselił; wy smutni będziecie, ale smutek wasz w radość się zamieni. Kobieta, gdy rodzi, smuci się, bo nadeszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta o udręce gwoli radości, że się człowiek na świat urodził. I wy teraz się smucicie, lecz znowu ujrzę was, i będzie się radowało serce wasze, a nikt nie odbierze wam radości waszej. A w owym dniu o nic mnie pytać nie będziecie.

Chrzest w Duchu

Dzieje Apost. 1:7-8
Rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec w mocy swojej ustanowił, ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi.

Dzieje Apost. 2:1-4
A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.

Dzieje Apost. 2:17-18
...ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny;  Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą.

Dzieje Apost. 2:38-39
A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.

Otóż ja w celu zrozumienia tego tematu spojrzałem na życie Pana Jezusa.

Ponieważ Pan jest naszą Drogą i Życiem, to w życiu wierzących można zaobserwować, że idą właśnie po drodze Jego życia.

Zbawiciel narodził się jako dziecko, ale w zwyczajny sposób. Wcześniej bowiem został spłodzony z Ducha.

Tak więc od urodzenia miał On Ducha, a jak widzimy m.in. po Jego dzieciństwie - żył według Ducha.

Ale dopiero później, po chrzcie z wody, na Pana Jezusa zstąpił Duch Święty.

W tym, że On przyjął chrzest z wody jak i przyjął chrzest w Duchu widać, że wierzący powinni wstępować w Jego śladu - przyjmować chrzest z wody oraz chrzest w Duchu. Dodam na marginesie, że kolejność - narodzenie z Ducha -> chrzest z wody też ma znaczenie, gdyż nie można chrzcić się w Jego imię, jeśli się nie wierzy w Jego imię, a wiara w Jego imię to narodzenie z Ducha (acz oczywiście nie chodzi o literalną znajomość imienia).

Podobnie i apostołowie.

Najpierw narodzili się cieleśnie i byli cieleśni (co się narodziło z ciała, ciałem jest - Ew. Jana).

Później zaś mogli narodzić się z Ducha zgodnie ze słowami "Tym którzy wierzą w imię Jego" Ew. Jana 1:12-13.

Kiedy Apostołowie uwierzyli w Jezusa?

Uważam, że do końca uwierzyli dopiero po zmartwychwstaniu. Co zdają się potwierdzać słowa Pana "A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony." (Ew. Jana 7:39) oraz wersety z końca Ew. Łukasza, że apostołowie powątpiewali (Łuk. 24:38). Również słowa Pana Jezusa można tak zrozumieć, gdyż powiedział, że oni mają dopiero uwierzyć (Ew. Jana 13:19, Ew. Jana 14:29, Ew. Łukasza 22:32). Potwierdzają to też słowa "[Duch] bo przebywa wśród was i w was będzie." (Ew. Jana 14:17), oznaczające, że Duch nie był jeszcze we wnętrzu apostołów, ale miało się tak stać w przyszłości.

Dlatego też ich narodzenie się z Ducha umiejscawiam w okresie po zmartwychwstaniu. Szczególnym momentem wydaje się czas, gdy zmartwychwstały Pan przyszedł do nich i powiedział do "Weźmijcie Ducha Świętego" - Ew. Jana 20:22.

Chrzest Duchem miał zaś miejsce, jak jest to opisane w Dziejach Apostolskich, tj. w Dniu Pięćdziesiątnicy. "tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało" (Dzieje. 2:16-17). Było to osobne wydarzenie, odrębne od narodzenia się z Ducha. Spowodowało ono poważną przemianę we wnętrzu apostołów, którzy od tego momentu zostali napełnieni niesamowitą mocą przekraczającą "narodzenie z Ducha", i wyruszyli aby głosić Ewangelię całemu światu czyniąc znaki i cuda.

Rozpoznaję to też z mojego doświadczenia.

Był taki czas, gdy byłem cielesny, łatwo przychodziło mi mówienie o Ewangelii, ale serce było nieprzemienione. Porównałbym to do okresu chodzenia za Jezusem. Łatwo się gorszyłem, oddalałem, nie miałem 100% przekonania, byłem w niewoli grzechu i nie mogłem przestać robić pewnych rzeczy, np. złościć się, albo wpadać w depresje czy uzależnienia.

Później nastąpiło zrodzenie z Ducha, gdy Duch wszedł do mojego wnętrza i zaczął je przemieniać. Było to niesamowite, konkretne działanie, gdy Duch przekonywał mnie o grzechu i sprawiedliwości oraz o mocy Boga, który uwalnia od starego stworzenia - od złego charakteru, grzesznych uzależnień.

Później zaś miał miejsce chrzest Duchem, gdy w trakcie mojej pokuty, gdy żałowałem za moje grzechy oraz czułem się niegodny życia na tej ziemi, Pan dotknął mnie i wlał we mnie siłę, pokój, miłość i odwagę. Później zaś zaczęły dziać się inne niesamowite wydarzenia.

Ostatnio miałem okazję widzieć i słyszeć o tym, o czym ostrzegał m.in. David Wilkerson oraz Aiden Tozer - cielesność w kościele.

Spotykam ludzi, którzy twierdzą, iż słuchając muzyki typu chrześcijański rock lub rap odnoszą wewnętrzne duchowe zbudowanie. Mówią iż czują w swoim wnętrzu więcej pokoju, mogą ułożyć myśli, mają lepszy stosunek do świata, zbliżają się do Boga i mogą Mu lepiej służyć.

Mi się to niestety kojarzy z jaskrawym przykładem innej formy takiego "budowanie", mianowicie z kultem obrazów i posągów. Uczestnicy tych bałwochwalczych praktyk pomijają biblijne przestrogi i zakazy, obstając przy tym iż takie czynności pomagają im zbliżyć się do Boga.

Poniżej zamieszczam werset ze Słowa Bożego, w którym Pan Bóg zwraca uwagę, że istnieją praktyki religijne, których Bóg nie nakazał. Skąd się więc wzięły? Z dobrych ludzkich serc pobudzonych przez Ducha Świętego? Nie. Mają one pochodzenie demoniczne.

 Dla jasności. Pan Bóg jasno i wyraźnie wskazał drogę ku zbudowaniu. Autorami "chrześcijańskiego rocka" są ludzie skaczący po scenie w łunach kolorowych reflektorów. Pierwsze pytanie jakie mi się nasuwa - Czy jest to Duch Jezusa Chrystusa? Czy jest to ta cichość i pokora? Ani Pan Jezus się tak nie zachowywał ani apostołowie. Droga wiary prowadzi wąską ścieżką, pełną cichości, pokory, dobrych uczynków. Jeśli człowiekowi wydaje się iż może coś w tej drodze zmienić, zmienić Pana Jezusa i dodać mu gitarę elektryczną, wymyślić nowy sposób służenia Bogu, to człowiek jest w błędzie.

"Ale ja czuję zbudowanie!" - powiedzą niektórzy. A inni dodadzą "Dostałem od Boga talent i go używam, czy to źle?".

Zbudowanie nie polega na tym, że czujemy się lepiej a nasze serca podnoszą się do góry. To nie jest kwintesencją zbudowania. Takie efekty można osiągnąć chodząc na psychoterapię, dyskotekę, czy w stanie zakochania. Mogą i towarzyszą one chwilom blisości z Bogiem, ale trzeba uważać, aby nie pomylić jednego z drugim. Diabeł tak urządził się w tym świecie, że założył tysiące pułapek i fałszywych "zbudowań", aby człowieka zatrzymać daleko od Boga. Diabeł daje człowiekowi radość i spokój, ale zatrzymuje go w miejscu. Zbudowanie można m.in. poznać po uświęceniu i umartwieniu starego człowieka, po drodze krzyża i owocach Ducha, które są trwałe.

Biblia pokazuje iż rozwiązaniem problemów nie jest muzyka i książki, ale nawrócenie do Boga i Jego pomoc, którą święci ludzie otrzymywali w modlitwie.

Jeśli zaś chodzi o talenty, to i tu należy uważać. Istnieje wiele umiejętności i predyspozycji, które nie mają zastosowania w Królestwie Niebios. Umiejętność celnego strzelania nie ma zastosowania dla chrześcijanina, choćby nawet wybuchła wojna. Piękne malowanie paznokci również nie, gdyż chrześcijańska niewiasta powinna zdobić się wewnętrznym klejnotem, a nie zewnętrznością na modłę tego cielesnego świata. Podobnie jest z muzyką rockową, która w tym świecie chołduje ludzkiej cielesności.

Pan Bóg daje talenty, ale człowiek wierzący, gdy się nawraca, musi pamiętać, aby zapierać się samego siebie oraz dojrzeć, że znienawidzić swoje życie na tym świecie, to nie tylko frazes.

Ks. Powt. Prawa 32:15-17
(15) Utył Jeszurun i wierzga -Utyłeś, stłuściałeś, zgrubiałeś - I porzucił Boga, który go stworzył, Znieważył skałę zbawienia swojego. (16) Pobudzili jego zazdrość cudzymi bogami, Podniecili go obrzydliwościami, (17) Składali ofiary demonom, które nie są bogami, Bogom, których ojcowie wasi nie znali, Nowym, które nie dawno się pojawiły.

Jaka jest sprawiedliwość Pana Boga? Co jest karą za grzech?

Niegdyś byłem przekonany, że karą za grzech jest po prostu śmierć. Z powodu mojego grzechu umrę i rachunek zostanie wyrównany.

Wczoraj jednak przyszły mi na pamięć fragmenty Słowa Bożego, które pokazują głębię przestępstwa jakim jest grzech oraz Bożą odpowiedź na zło.

Grzech Adama

Grzech Adama nie przyniósł śmierci tylko jemu, ale przyniósł śmierć jego potomstwu oraz przekleństwo na całą ziemię.

Ks. Rodzaju 3:17-19
(17) A do Adama rzekł: Ponieważ usłuchałeś głosu żony swojej i jadłeś z drzewa, z którego ci zabroniłem, mówiąc: Nie wolno ci jeść z niego, przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! (18) Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. (19) W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz.

List do Rzymian 5:15-18
(15) Lecz nie tak jak z upadkiem ma się sprawa z łaską; albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka umarło wielu, to daleko obfitsza okazała się dla wielu łaska Boża i dar przez łaskę jednego człowieka, Jezusa Chrystusa. (16) I nie tak ma się sprawa z darem, jak ze skutkiem grzechu jednego człowieka; albowiem wyrok za jeden upadek przyniósł potępienie, ale dar łaski przynosi usprawiedliwienie z wielu upadków. (17) Albowiem jeśli przez upadek jednego człowieka śmierć zapanowała przez jednego, o ileż bardziej ci, którzy otrzymują obfitość łaski i daru usprawiedliwienia, królować będą w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa. (18) A zatem, jak przez upadek jednego człowieka przyszło potępienie na wszystkich ludzi, tak też przez dzieło usprawiedliwienia jednego przyszło dla wszystkich ludzi usprawiedliwienie ku żywotowi.

Grzech Izraela

Karą za łamanie przykazań była śmierć, ale często była to śmierć całej rodziny grzesznika, wraz z jego potomstwem, a nierzadko przeklęcie tej rodziny.

Ks. Wyjścia 20:5
(5) (...) Ja Pan, Bóg twój, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze winę ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą.

Grzech Chrześcijanina

Apostoł wyjaśnia, że jest sroższa kara niż śmierć.

List do Hebrajczyków 10:28
(28) Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; (29) o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!

Również Psalmista opisuje, iż nie ukryje się przed Bogiem ani na Niebie, ani w grobie, ani na krańcach ziemi. Boża sprawiedliwość przekracza granice życia i śmierci. W dniach ostatecznych, każdy zmartwychwstanie aby odebrać zapłatę za swoje uczynki. Śmierć nie wyrównała jego rachunku. Zapłata na niego czeka. A ponieważ wszyscy zgrzeszyli, czeka wszystkich odpłata gniewu Pana Boga. Nadzieję mają tylko wybrani, którzy przyjęli Jezusa Chrystusa i napełnieni Jego Duchem wybrali wąską ścieżkę uświęcenia w miłości.

Piekło

Apokalipsa (Objawienie) 14:9-11
(9) A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, (10) to i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. (11) A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia.

Niektóre małe dzieci, gdy dostają jakieś nowe danie do spróbowania, podchodzą do niego z nieufnością. Rodzic podaje mu nowy rodzaj zupy, a dziecko patrzy w zupę podejrzliwie i pyta "A co jest w tej zupie?". Rodzic wtedy tłumaczy, że w zupie są warzywa, które dziecko zna i lubi, ale dziecko nie jest przekonane.

Jest w tym coś smutnego. Czemu dziecko nie ufa rodzicowi? Jest w dziecku jakiś lęk, jakiś brak zaufania. Dziecko stawia na swoim, nie je.

Istnieją chrześcijanie, którzy czynią podobnie do dzieci. Niestety są to dorośli ludzie.

Czytają Słowo Boże, rozbierają je na części pierwsze, znają każdy zakamarek. A jednak nie ma w nich jakiegoś pragnienia, jakiejś ufności, aby spożyć wszystko, co podaje im w Słowie Pan Bóg.

Jednym z takich miejsc jest poniższy fragment Objawienia.

Objawienie 3:14-16
(14) A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego: (15) Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! (16) A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich.

Niektórzy ludzie analizują i badają ten werset latami. Wiedzą wszystko o akweduktach i źródłach gorących wód, które miały docierać do Laodycei... A jednak całe ich poznanie nie zmienia niczego w ich wnętrzu. Pozostają tak samo letni, jak gdyby nic na ten temat nie wiedzieli.

Słowo Boże jest jak ostry miecz obosieczny. Powyższe słowa Pan Jezusa nie bez przyczyny są mocne. One powinny nas przeniknąć, osądzić nasze serca i stworzyć rozdarcie serca, które ukoić mogłoby się tylko w społeczności z Panem w Duchu Świętym.

Napisano "nie zatwardzajcie serc waszych". Niestety niektórzy ludzie zatwardzają swoje serca, przykrywają je grubą warstwą poznania, aby nie myśleć o swojej letności. Zaspokajają sie pustym poznaniem, które nie sprawia prawdziwego wzrostu w wierze.

Pan Jezus mówi do nas - Obyś był zimny albo gorący!

Jeśli słyszysz Jego głos, to musisz wiedzieć - albo coś zmienisz w swoim życiu, albo On wypluje cię ze Swoich ust!

Owego dnia staniesz letni przed drzwiami na ucztę weselną, ale będzie już za późno. Letni człowiek nie wejdzie.

Ja kiedyś również postępowałem w ten sposób. Nie miałem pojęcia jak sprawić, by moje serce było gorące, wrażliwe, kochające ze wszystkich sił i gotowe poświęcać siebie, aby czynić miłość Pana Jezusa względem innych, w czystości serca.

Ale pewnego dnia przyszedł do mnie Sam Pan i pouczył mnie.

Proście a będzie Wam dane, szukajcie a znajdziecie. Porzucićcie swoją bezbożność i światowe pożądliwóści. Szukajcie Pana, a Pan może i kamienne serce przemienić w nawodniony ogród pełen owoców.